ADI BAKİ…

Yabancı bir hayvan sever hanım dostumuz, barınağımızı ziyaret etmek üzere Karacabey’e gelmişti. Sabahın çok erken saatlerinde, barınağın açılmasını beklerken ilçede gezintiye çıkar. Bir çöp konteynırının yanından geçerken iniltili sesler duyar, konteynırın kapağını açar ve şaşkına döner: Gözleri henüz açılmamış küçücük yavru bir köpek çöplerin arasında yarı baygın inliyordur. Yıllardır barınağımızı ziyaret etme alışkanlığında olan yabancı dostumuz derhal barınak görevlilerini arar ve gelen araçla yavru köpeği kucaklayıp Pako yuvamıza getiriler.

Yavrucak o kadar küçük ve açlıktan öylesine bitkindir ki barınak çalışanları ellerinin arasında ölmesinden korkarlar ve bu arada erkek bir köpek olduğunu görürler. Yavru hayatta kalsın ve hep yaşasın diye ona BAKİ adını verirler.

Küçücük Baki, haftalarca biberonla yavru köpek mamaları ile  2-3 saatte bir elden beslendi. Geceleri eve götürüldü ki mama saatleri aksamasın… Kulağına sevgi sözleri mırıldandı, ninniler söylendi, öpülüp okşandı, göğüslerde uyutuldu. Sabahları görevlilerle birlikte tekrar barınağa getirildi, bakımı beslenmesi devam edebilsin diye.

Sonunda Baki hayata tutundu; hızla büyüdü, irileşti. Sağlıklı, güçlü kuvvetli, arkadaş canlısı sevgi dolu, neşeli bembeyaz bir Dogo’ya dönüştü.  İnsanlar onu ne kadar çok severse sevsin o insanları her şeyden çok seviyor.

Karşılıklı ama karşılık beklemeden doğan derin bir sevginin eseridir BAKİ.